توصیه‌های سیما فردوسی به تلویزیون و نمایش‌خانگی/ نگذارید حسرت بخوریم!

سیما فردوسی با ارائه توصیه‌هایی به صداوسیما و همچنین شبکه نمایش خانگی، بر ایرانیزه کردن تولیدات، جلب اعتماد مردم و همچنین برگزاری میزگردهای آسیب‌شناسانه بعد از پخش سریال‌ها تاکید کرد.

سیما فردوسی ـ روانشناس فعال حوزه اجتماعی ـ درباره عملکرد تلویزیون در تولید و پخش محتوای نمایشی به ایسنا گفت: تلویزیون صرفا جنبه سرگرمی ندارد بلکه جنبه آموزشی هم دارد و یک منبع موثق آموزشی برای مردم است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وقتی صداوسیما به دلیل مسائل مالی و یا دلایل دیگر، کم‌کاری دارد و ضعیف عمل می‌کند، تولیدات نمایش خانگی افزایش پیدا می‌کند تا احساس نیاز جامعه به محتواهای نمایشی، تامین شود.  

وی با اشاره به تاثیر محتواهای نمایش خانگی در فرهنگ عمومی جامعه، عنوان کرد: نمایش خانگی برای مردم، سرگرم‌کننده و آموزنده است ولی فعالان این حوزه باید توجه داشته باشند که این آموزش‌ها از نظر مردم شناسی و فرهنگ شناسی، کارشناسی شده باشد. تطابق محتواهای نمایش خانگی با فرهنگ ایرانی، تاثیر مثبتی دارد زیرا مردم رغبت و گرایش زیادی به تماشای این سریال‌ها دارند.  

لزوم میزگرد آسیب‌شناسانه بعد از پخش سریال‌ها

این روانشناس فعال اجتماعی تاکید کرد: از نگاه اجتماعی بهتر است عوامل سریال‌ها پس از به پایان رسیدن کار، یک میزگرد آسیب‌شناسانه برگزار کنند و در مورد پیام‌های این سریال برای مخاطبان صحبت کنند. برخی از سریال‌ها حرف‌های زیادی برای گفتن دارند و نکاتی در آنهاست که اثر بخشی قابل توجهی در جامعه دارد و لازم است که روی آنها کار شود.  

تلویزیون اعتمادسازی کند

فردوسی ضمن انتقاد از کم‌کاری صداوسیما، رسیدگی به مشکلات رسانه ملی را لازم و فوری دانست و افزود: رسانه ملی باید مشکلاتش را بررسی و حل کند؛ چرا که اگر این کار انجام نشود، نقش تلویزیون در جامعه، کمرنگ و کمرنگ تر می‌شود.  

وی در همین زمینه افزود: در شرایط فعلی، تلویزیون به تعداد انگشت شماری سریال جدید پخش می‌کند و بقیه محتواها تکراری و قدیمی است در صورتی که مردم خواهان محتواهای جدید با اطلاعات به‌روز هستند. در جامعه فعلی بسیاری از مردم مخاطب تلویزیون نیستند و برنامه‌های نمایش خانگی یا شبکه‌های ماهواره‌ای را دنبال می‌کنند. اگر رسانه ملی به همین روال ادامه بدهد، مردم تلویزیون را فراموش می‌کنند. این مسئله باید زنگ هشداری برای مدیران تلویزیون باشد که اعتمادسازی کنند و توجه و نظر مردم را دوباره سمت تلویزیون برگردانند.  

این روانشناس اجتماعی، به‌روز نبودن تلویزیون و وجود محدودیت‌ها در محتواهای این رسانه را یک عامل بازدارنده دانست و تشریح کرد: وجود محدودیت‌های بسیار در سریال‌های تلویزیون، تمایل مردم را به دنبال کردن آن کم می‌کند. کارشناس‌ها باید این محدودیت‌ها را بررسی کنند و ضمن رعایت اصول فرهنگی، در حدی که مردم پسند باشد آن‌ها را تغییر دهند. اگر نمایش خانگی در این زمینه بهتر عمل کرده و تمایل مردم به تماشای محتواهای آن بیشتر است، رسانه ملی هم باید از این مسئله استقبال کند. کما اینکه در سال‌های گذشته سریال‌هایی که از تلویزیون پخش می‌شد که مخاطبان خیلی زیادی داشت.   

وی در عین حال خاطرنشان کرد: این مسئله باید به طور جدی بررسی شود که کم و کاستی‌های اخیر تلویزیون در چه حوزه‌هایی بوده است و کجا این محدودیت‌ها فشار آورده است زیرا اگر برنامه‌های سرگرمی مناسب از سمت صدا و سیما تامین نشود، فرهنگ نادرست و نامنطبق با جامعه ما از طریق سریال‌های ماهواره‌ای رایج می‌شود.  

شبکه نمایش خانگی باید قوی‌تر عمل کند/ سازندگان را تشویق کنید

سیما فردوسی همچنین بر افزایش کیفیت محصولات نمایش خانگی و ضرورت حمایت از این صنعت تاکید کرد و گفت: نمایش خانگی نیز باید قوی‌تر عمل کند به گونه‌ای که وقتی مخاطب، سریال‌های پلتفرم‌ها را می‌بیند، از تماشای آن‌ها لذت ببرد و در نتیجه احتیاجی به دیدن شبکه‌های ماهواره‌ای نداشته باشد. اگر سوژه‌ها تکراری باشد و ضعیف عمل شود، مخاطب باهوش امروز که بسیار آگاه است، تمایلی به دیدن آن نشان نمی‌دهد.   

وی در همین زمینه تاکید کرد: متولیان و مسئولان فرهنگی ما باید سازندگان محصولات نمایش خانگی را تشویق کنند و از آن‌ها حمایت کنند نه اینکه با ایراد گرفتن، آن‌ها را از تولیدات مجدد دلسرد کنند.  

سیما فردوسی در پایان عنوان کرد: کسانی که مسئولیت ارتقاء سطح فرهنگ و دانش مردم را به عهده دارند نباید رسانه ملی را رها کنند و باید مشکلات موجود را بررسی و حل کنند. اگر در حوزه فرهنگ، ضعیف عمل شود، شبکه‌های خارجی جایگزین می‌شوند و آثار مخرب آن‌ها را در سال‌های آینده می‌بینم و افسوس می‌خوریم.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: لیلا حاتمی جنگ تحمیلی برگزیده ها يونان اتحاديه اروپا تركيه سخنگوي وزارت امور خارجه لیلا حاتمی برگزیده ها جنگ تحمیلی 20 خرداد ماه نمایش خانگی سیما فردوسی محدودیت ها رسانه ملی سریال ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۹۱۴۷۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روایت بازیگر زن سینما از پشت صحنه سریال اسکار | آقای مدیری آدم را بد عادت می کند

همشهری آنلاین،‌ شقایق عرفی‌نژاد: سیمرا حسن پور البته پیش از این هم در سریال‌های شبکه نمایش خانگی مثل جیران حسن فتحی و رئالیتی‌شوی شب های مافیا حضور داشته است. حالا هم در حال بازی در سریال گردن‌زنی به کارگردانی سامان سالور، همسرش، است که تصویربرداری‌اش احتمالا تا مرداد ماه به طول می انجامد. با او در باره حضور در شبکه نمایش خانگی و سریال جدیدش صحبت کردیم:

در چند سال گذشته چندین همکاری با شبکه نمایش خانگی داشته‌اید. از تجربه این سریال‌ها بگویید. چه تفاوت‌هایی با تلویزیون وجود دارد؟

حتما تفاوت دارد. ممیزی‌های کمتری هست و دستمان برای طرح مسائل مختلف بازتر است. من سر سریال جیران بودم و دو تا هم رئالیتی شو داشتم.

با توجه به این بازخوردها فکر می‌کنید مخاطبان تلویزیون بیشتر است یا شبکه نمایش خانگی؟

تلویزیون پیش از این بیننده‌های بیشتری داشت. رسانه‌ای است که رایگان در اختیار همه است و همه می‌توانند ببینند. به همین دلیل هم پیش از این بینندگان بیشتری داشت. اما مدتی است تعداد تماشاگرانش کمتر شده است. امیدوارم به روال سابق برگردد و باز هم همان تعداد بیننده را داشته باشد. برای این که جایگاه دیگری دارد. شما نمی‌توانید مثلا سریال پایتخت را با هیچ سریال دیگری مقایسه کنید. چه اشکالی داشت که تلویزیون اینقدر پربیننده بود؟ ‌ شبکه نمایش خانگی یک مقدار مخاطبان خاص‌تری دارد که قشر متوسط رو به بالا هستند.

احتمالا یکی از دلایلش همان مبلغ اشتراکی است که باید پرداخت کنند.

دقیقا. تصور من همین است. کسانی که در شهرستان‌های کوچک هستند یا از نظر مالی ضعیفند، به این پلتفرم‌ها دسترسی ندارند. با این وجود بینندگان خودش را دارد که تعدادشان کم هم نیست.

اصولا رسانه برایتان مهم است؟ یعنی برایتان فرق می‌کند که در تئاتر باشید یا سینما یا تلویزیون؟
من از اول هم عاشق پرده نقره‌ای سینما بودم.

علی‌رغم این که کارتان را با تئاتر شروع کردید.

بله. من خیلی اتفاقی با تئاتر شروع کردم. من از اول سینما را دوست داشتم، ولی در دانشگاه تئاتر خواندم. برای نمایش مصائب استاد نوید ماکان کار آقای بیضایی برای ایشان تست دادم و پذیرفته شدم و کار کردم. ولی بعد سمت تصویر رفتم. تئاتر هم البته بسیار جذاب است، ولی من سینما را ترجیح می‌دهم.

از برنامه اسکار صحبت کنیم. چطور تجربه‌ای بود؟

من اصولا در این برنامه‌ها شرکت نمی‌کنم. ولی چون این کار آقای مدیری بود، رفتم. تجربه جذابی بود و ژ ژ صحنه‌هایش در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شد. سر صحنه هم خیلی خندیدیم و خوش گذشت. مدت‌ها بود انقدر نخندیده بودم. نعیمه نظام دوست واقعا دوست داشتنی است و باعث شد بخندیم. اصلا فضای خوبی سر تصویربرداری وجود داشت. خود آقای مدیری و بقیه کسانی با آنها هم گروه بودم مثل بهنام تشکر و محمدرضا هدایتی هم بسیار عالی بودند. نظرم نسبت به این برنامه‌ها اصلا عوض شد.

این دومین همکاری شما با مهران مدیری است و پیش از این ساعت ۶ عصر را با او کار کرده بودید. کار با او چطور است؟

آقای مدیری آدم را بدعادت می‌کند. انقدر کار با او جذاب است که دیگر نمی‌خواهید بعد از آن سر کار دیگری بروید. چون شرایط کار خیلی انسانی و درست است.

این شرایط درست که می گویید، چیست؟

از نظر زمان کار خیلی خوب است به عوامل اهمیت می‌دهد. یعنی زمان‌بندی طوری نیست که از ۵ صبح سر کار باشی تا آخر شب. این باعث می‌شود بازیگر و همینطور بقیه گروه آرامش داشته باشند. این مسئله سر کارهای دیگر وجود ندارد. مقدار زمانی که در روز کار می‌کنند خیلی زیاد است و ساعت‌های آفیش‌ها هم بد است. ولی سر کار آقای مدیری همه چیز خیلی فکرشده است و جو آرام است. کسی سر کسی داد نمی‌زند و فضای بسیار آرامی‌ وجود دارد. خودش هم انسان محترمی ‌است و همه چیز سر کار خوب است. امیدوارم دوباره قسمت باشد با او کار کنم.

شما فیلم «تابستان همان سال» را هم در جشنواره سال گذشته داشتید که محمود کلاری کارگردانش بود.

به نظرم آقای کلاری یک فیلم ماندگار ساخته است. واقعا برای من تجربه درخشانی بود. در این قاب‌ها و تصاویر کیف کردم. هر لحظه‌اش برای من خوشایند بود که می‌توانم با این قاب‌ها در تصویر بمانم. نمی‌توانم بگویم چقدر برای من رویایی بود. تمام لحظه‌ها انگار نقاشی می‌شد. فضای کار در دهه‌های سی و چهل می‌گذشت و من خیلی این زمان را دوست دارم. از گلدان‌های حیاط گرفته تا دیوارها و غذایی که می‌خوردیم برای من جذاب بود. خوشحالم که توانستم این فضا را از طریق این فیلم تجربه کنم. اصلا علاقه من به سینما و بازیگری به همین دلیل است که می‌توانم زندگی‌هایی را تجربه کنم که در واقعیت نمی‌شود.

از امکان تجربه زندگی‌های مختلف در سینما گفتید. جایی هم گفته اید وقتی می‌خواهم نقشی را بازی کنم سعی می‌کنم با او زندگی کنم و او را وارد زندگی واقعی ام می‌کنم.

بله. تا جایی که می‌توانم این کار را می‌کنم. مثلا در سه کام حبس که نقش یک پرستار را داشتم، واقعا ده روز در بیمارستان کنار پرستارها ایستادم و از آنها یک چیزهایی یاد گرفتم. سر فیلم تمشک هم سعی کردم زیست آن شخصیت را تجربه کنم. مثل او چادر سرم می‌کردم و بیرون می‌رفتم. وسایل ارتباط جمعی مثل موبایل و لب تاپ را کنار گذاشتم و خواستم تنهایی را تجربه کنم.

و این‌ها باعث شد افسرده شوید.

بله. من قبل از فیلم تمشک اصلا نمی‌دانستم افسردگی چیست. آدم شاد و سرحالی بودم و بازی کردن در این نقش واقعا برایم سخت بود. الان برایم خیلی راحت شده، چون دنیای امروز به این سمت رفته است.

بازی در تمشک و افسردگی که سراغتان آمد باعث شد ۶ کیلو وزن کم کنید. درست است؟

بله. سر آن کار ۶ کیلو کم کردم، سر کار آقای کلاری هم ۱۳ کیلو کم کردم. چون آقای کلاری می‌گفت یک این شخصیت نحیف‌تر و لاغرتر از تو است. مسئله دیگری که وجود دارد این است که به جز این که زیست شخصیتی را که می‌خواهم بازی کنم، از نزدیک تجربه می‌کنم. اگر شخصیت هم مربوط به گذشته باشد، در باره آن زمان مطالعه می‌کنم. سر کار تابستان همان سال، من تعداد زیادی کتاب قجری خواندم. می‌خواستم از کنار هم قرار دادن آنها به این درک برسم که یک زن در آن زمان چطور زندگی می‌کند. چون معتقدم آن حس را باید درون خودم پیدا کنم.

از کار با همسرتان سامان سالور بگویید. این نسبت ناخودآگاه روی کارتان تأثیر دارد؟

من و سامان طرز تفکرمان خیلی به هم شبیه است. هر دو در کار به هم آزادی می‌دهیم. اگر من برای نقشی مناسب باشم، ‌ نقش را به من می‌دهد، اگر نه هیچ اصراری نیست و او هم این کار را نمی‌کند. من سر کارهای دیگر هستم و او هم می‌تواند بازیگران دیگری را دعوت کند. ولی اگر جایی بفهمد نقش به درد من می‌خورد و من می‌توانم چیزی به آن نقش اضافه کنم، حتما از من استفاده می‌کند. خودش همیشه می‌گوید وقتی بازیگری در کنارم است که برای کار تلاش می‌کند و بازیگر خوبی هست چرا از او استفاده نکنم؟ این را دارم نقل به مضمون می‌گویم، نمی‌خواهم از خودم تعریف کنم. می‌گوید من از بازیگری که ایده دارد و با عشق و علاقه تلاش می‌کند تا به نقش برسد، چرا استفاده نکنم. سامان هم در بازیگری من بسیار موثر بود. اولین کار من در سینما با او بود.

که برای آن جایزه هم گرفتید.

بله هم جایزه جهانی گرفتم و هم در فجر کاندید شدم. برای فیلم سه کام حبس هم جایزه گرفتم. سامان اصولا من را در کار فقط به عنوان بازیگر می‌بیند. اینطور نیست که حواسش به من بیشتر از بقیه باشد. یعنی ممکن است کاملا یک سکانس من را از فیلم بیرون بیاورد. در این موارد خیلی حرفه‌ای کار می‌کند.

الان هم که سر سریال با او هستید.

بله. سریال گردن زنی که خیلی داستان عجیب و غریب و معمایی دارد با حرکت‌های فروان. به نظرم کارگردانی این کار خیلی سخت است ولی سامان از پس آن برآمده است. من که خیلی از بودن در این سریال خوشحالم. برای اولین باز نقشی دارم که کمی‌شبیه خودم است.

کد خبر 850104 برچسب‌ها خبر مهم بازیگران سینما و تلویزیون ایران فیلم و سریال ایرانی سینمای ایران نمايش خانگي